Sararmış yapraklar gibi solgun bir hüzün .
Havada gri bir bulut ; öylece kalakalmış ...
İçime, kalbimin oralara şiirler yağdırıyor .
Neden bilmem .
Teslimim şiirlere , yazıyor yine ellerim .
Sorgusuz , sualsiz kabul ediyorum bu emri.
Yaz , yaz ...

İnsanlar da suskun .
Bakıyorum çevreme o gri bulut herkesi grileştirmiş.
Herkes uzaklarda .
Gri bulutun hüznünü sarınmış kalpler .
O bulut yağmur indirse belki gözlerde yapacak aynısını .
Ayna misali .

Kalpleri sıkan ne diye düşünüyorum .
Ne için bu kadar hüzünlendik
Güneş terk etti diye mi ? Terk edenler geri dönmüyor diye mi ?
Vesaire başka başka sorular ...
Evet sorular , bir sürü ama cevapsız kalan sorular .


Cevabını herkesin kendisinin bulacağı doğru sanacağı sorular .
Derken bir yaprak düşüyor ağacının böğründen .
Kurumuş , büzülmüş , göreceğini görmüş bir yaprak .
Bulutta indiriyor rahmet damlacıklarını .
Temizleniyor dünya birazcık .
Birazcık kalbimizin kiri siliniyor .
Sonbaharı geliyor dans eden cümlelerimin .