Seksenbir öğrencilik sınıftır Anadolu
Kürd’ü, Laz’ı, Çerkez’i bir ağacın kolu
Kimi sağ sırayı tutmuş kimiyse solu
Bir eşikte kesişiyor, ayrı gezenin yolu

06 Ankara;
Geniş omuzlarına nasıl da yakışır riyaset
Ancak; onun elinde hayat bulur siyaset
Makber etmiş bağrını kaç başbuğ taşıyor
Tek yürek de bunca can, insanın aklı şaşıyor

34 İstanbul;
Besbelli yedi göbek saray soylusu,
Sınıf’ın hem yaramaz hem de uzun boylusu
Ok gibi saplanır gönüllere o mağrur bakışı
Ve pervane eder insanı İstanbul’un nakışı

35 İzmir;
Mitolojik çağlara uzanan ilahi güzellik
Deniz dalgası saçlar ırktan gelen özellik
Elbet biraz şımarık biraz da bücür
Güneş gibi sıcak ve bayrak kadar hür

75 Ardahan;
İlk göz ağrım, öksüz kalmış balam...
Ne olur bükme boynunu, derdini alam
En son da oturur nerdeyse sınıfın dışı
Güneş’i bile üşütecek hasret dulu bakışı

Alınmasın bura da göremeyen adını...
Efkari’yem bilirim dışlanma’nın tadını
Unutmuş değilim diğerleri’nin ismini,
Herbirine borçludur Anadulu cismini.


Cahit KARAKOÇ (EFKARİ)
03.10.2016