Seni anlatmaya çalışmak…
O kadar her şey karma karışık ki
Sözcükler dolambaçlı yollara giriyor
Cümleler ise her defasında Senlerde

O kadar ki
Sevdamı,
Aşkımı,
Her şeyimi,
Bu nankör satırlara dökersem ancak huzur bulurum

Son kadınım benim
Gözlerinden başka
Kimseyi göremediğim kadın…

Çok tuhaftır seni sevmek
Emniyetsiz ve tedbirsizdim
Bir cüzzam hastalığına yakalanmış gibi sevdim seni…

Ruhumdasın
Yüreğimdesin
Her şeyimsin

Ellerini ne zaman tutsam
Zelzeleye tutuluyor yüreğim
Kaç defa dedim sol yanıma
Sakin ol dur diye bilemezsin




Şimdilerde çok uzaktasın
Sensizlikle yaşıyorum
Bu gönül hicranına nasıl dayana bilirim bilemiyorum ama
Seni hiçbir zaman unutamayacam biliyorum…

Şimdilerde kokunu barındıran her şeyi elime alıyorum
Bütün kokunu
İçimin aydınlanmamış noktalarına gönderiyorum
Hem de nefesimin hemen bırakmıyorum
Hücrelerim anlasın seni
Seviyorum be seni
Sevdim kadın…

Uzaklardasın şimdi
Gözüm seni görmeyebilir ama
Aklımda, yüreğimde sensin
Ezberimsin ezberim
Hiçbir kavramla ifade edemediğimsin

O kadar aşığım ki sana
İsmin nerede geçse
İçim kıpır kıpır oluyor
Sevda kuyusuna girmiş gibi oluyorum

O kadar büyüksün ki
Ellerin ruhumu
Hayallerimi
Kalbimi
Avcuna almış gibi oluyor
Ve ben kendimden geçiyorum…

Aslında küçücüktün
Ama yüreğinde dünyalar vardı
Sevdam bir çığ gibi artıyor sana karşı…

Gözlerinde dünyaları gördüğüm
Hayallerimin kaynağı sın
Mabedimsin
Sevdiğim tek kadınsın…
Serhat