İçi aşk kokan her şehir İstanbul ise.,
içinden hüzün taşan her şiir eylüldür…

...

/günün bütün renkleri kaybolmuş olsa..,
sokağına “süslü saksı” adını koymak., hangi şehrin gelir aklına/

bir gece yarısı..,
karanlık sokaklara sıralı., kimsesizlik maskesine boyalı o binaların
yürekten verdiğiniz selamı karşılıksız bırakması.,
sizi yanıltmasın…
kimbilir.., perdeleri hep kapalı-güne küskün pencere pervazlarının
renkleri ve kokusu kayıp çiçekleri.., gizliden gülümsemiştir belki
bu şehir İstanbul ise., neden olmasın….

.,

/inanın bilmiyorum olup-olmadığını..,
var mıdır dünyanın başka şehri.., sokaklarında kedilerin dolaştığı/

ve mutlaka birden..,
pas tutmuş kapı kilidinden çıkıp gelen., gözleri iki fosfor damlası
rengi kömür karası bir kedi düşer önünüze.,
adı “yanık” olmalı…
takılır gidersiniz peşine., adımlarınızda yitik bir sevdanın arayışı
ve kulağınıza gelen.., hepsi aynı makamda sevdiğiniz o şarkılar
hüzünlü sesleriyle., dinletirler hüzzamı…

.,

/cevapsız sorular açarsınız kendinize..,
duvardaki her takvim sonbahar., ne yapmalı yaprakları eylül ise/

şimdi zaman aynanın sırlı tarafı..,
her yerde saklı ama hiçbir yerde yok olan izler düşünce şiir üstüne
bu gece de yapacak bir şey kalmaz vurmaktan başka
şişenin dibine…
sonra başınız masaya düşer., aç martılar çığlık atar yüreğinizde
şehrin sokakları ıslak ve kedisizdir., gemiler sahile açıktan geçer
neylersiniz., terzi bu elbiseyi biçmiş eylüle…



Cevat Çeştepe