Gerçekler, Güneş gibi doğar her günümüze;
İstemez, karanlıkta kördüğümler sararız.
Tanrı, koca bir umman koymuş da önümüze,
Biz, yine mutluluğu sığ sularda ararız.

Bazen sahte zevklere aldanırız, kanarız,
Bazen helâli teper, haram aşa banarız.
Bazen değmez şeylere üzülürüz, yanarız;
Hayatın değerini, kaybederken anlarız.

Zamanı ziyan eder, istemeyiz kaybolsun;
Biz boşa akıtalım, o, gelsin, yine dolsun.
Her şeyin en güzeli, kolayca bizim olsun.
İlm’e bile, hep bunun bir yolunu sorarız.

İsteriz, her koşulda keyfimizi bulalım;
Güneş ısıtsın ama, biz gölgede kalalım,
Kar yağsın lâpa lâpa, biz sıcakta olalım,
Tanrı Buyruğnu bile, keyfe göre yorarız.

İlâhî yasalarla sulanmazsak kururuz.
Burnumuzun dikine gider, dibe vururuz.
Bir fâsit dairede, döner döner dururuz;
’Kâmil kul’ da olmazsak, biz ne işe yararız?

Ünal Beşkese