Yaz bitiyor anıyla, şanıyla;
Lakin zordur Eylül’e veda şiirleri yazmak.
Hele bir deniz yöresindeyseniz.
Burnunuzun direği sızlar,
Gözleriniz dolar acı tatlı bir sürü anıyla.
Yedi kat gökteki melekler inse,
Durduramaz göz yaşlarınızı.
Bilemezsiniz mutlu mu, mutsuz mu bitti?
İşte budur yaşamak...

Vaktiyle kırılan kalbiniz,
Bir ilahi bakışla,
Küllerinden doğmuş.
Solan güler yeniden filizlenmiş.
Aynadaki yüzünüze baktığınızda işte "yaz" bu demişsiniz.
Arada esen fırtınalar hazanı hatırlatsa da,
Dolu dolu bir yaz
Ve ne zor Eylül’e veda etmek;
Lakin gitti gidiyor işte...

Pırıl pırıl engin denizle
Kasıma kadar sürecek muhabbetiniz.
Sizin gibi bir kaç kişi ya olacak ya da olmayacak.
Yazın buraları dolduranlar kim bilir neredeler şimdi?
Diyeceksiniz.
Eylül biterken bedbaht olduklarını düşüneceksiniz.
Hey sevgili!
Buralar bizim artık. Herkes gitti.
Sonbahar yapraklarının dökülüşünü yalnız ikimiz göreceğiz.

Seninle yalnız kalmak çok güzel;
Lakin yine de zor Eylül’e veda şiirleri yazmak.
Onlar yine dönecekler bu sahillere.
Eylül sabahlarının serinliğinde,
Verandada gelecek yaz için hayaller kurmak.
Güneşi bakışlarında batırmak.
Yıldızlarda bakışını görmek,
Yürek yüreğe, el ele yeni yazları,
Yeni güzel günleri beklemek.

Yaz bitiyor anıyla, şanıyla;
Lakin zordur Eylül’e veda şiirleri yazmak.
"Her karanlık gecenin sabahı güneş doğar"
Bitmeyen bir özleyiştir yaz.
Şimdi yağmur zamanı,
Yine yağmurlar yağacak.
Yine kirpiklerimiz ıslanacak.
Yine kulağımız kapıda çocuklarımızı bekleyeceğiz.
Yine Eylüller bitecek.

"Gün doğmadan neler doğar"
Gece güne güneş sağar...

Mehmet Fikret ÜNALAN
30 Eylül 2016 Saat 11.05
Güzelçamlı/Kuşadası