Sevme dedim gönle söz dinlemiyor
Duygular karışık hisler perişan
Uzaklara dalıp gidiyor insnan
Gözlerimden akan yaş’lar perişan

Vakitsiz bir hazan döktü yaprağım
Kurumuş çatlamış kökte toprağım
Azalmış tükendi tüm umutlarım
Bağrıma bastığım Taş’lar perişan

Umutlar tükenmiş bir-bir yok olmuş
Dertlerim üst’üste hayli çok olmuş
Uğruna yandığım sanki yok olmuş
Duygular duygusuz hisler perişan

Onu benim gibi seven bulunmaz
Gönülden sevmişim kıymet bilinmez
Kazıdım gönlüme silsen silinmez
Yeter yeter diyen diller perişan

O benim hem Yaz’ım hem’de Bahar’ım
Gelir diye yollarına bakarım
Yok yanımda yine bastı efkâr’ım
Boş kalan elim’de kadeh perişan

Kıskanırım kendi gözümden bile
Kırarım kalbini hem bile bile
Sonrada oturup kızıp kendime
İçimden kendime isyân perişan

Aşığım yangınım derim inanmaz
Ben’deki sevdayı görüp onamaz
O yok’sa hayatım işe yaramaz
Boşa beklediğim yollar perişan

Durak YİĞİT
GönüllerinŞairi
KOCAELİ