GÜLYÜZLÜM’LE SÖYLEŞİ (139)

Artıyor özlemin her gün içimde.
Akıyor yaşlarım sel deyi deyi.
Sen mezarda yitik İlhan sürgünde.
Çağırsana beni gel deyi deyi.

Örnek bir insandın inan bu cana.
Geçen her bir güne yürekler yana.
Bu hasrete bu can nasıl dayana.
Gözümdeki yaşı sil deyi deyi.

Bu yalan dünyayı yalnız bırakıp.
Bir bütün cenneti alaya akıp.
Rüyalarda bari şöyle bir bakıp.
Desen ki ağlama gül deyi deyi.

Yaşadıklarımız rüyadır sanki.
Sensiz hiç olmuyor buna inan ki.
Daha da öteye geçip desen ki.
Bana gelmek için öl deyi deyi.

Yitik İlhan dedim özüm doğrudur.
Dilim eğrilse de sözüm doğrudur.
Zayi Ozan yolun ahret yoludur.
Cenneti arayıp bul deyi deyi.

İlhan ATEŞ (ZAYİ OZAN
Ankara, 24/08/2016 Çarşamba
Yayın : 24/09/2016 Çarşamba
www.edebiyatdefteri.com/siir/1048288/

Şiirin hikayesi:
27 Haziranda 2016 da kaybettiğim sevgili
eşim Güler Hanım için en son yazdığım
şiirimdir. Belki şair dostlardan sıkılanlar
olabilir. Ama zaman zaman duygularıma
hakim olamadığım anlarda mutlaka yazacağım.
Beni de böyle kabul edin lütfen.

Dostlardan Esintiler

24 Eylül 2016 Cumartesi 14:19:52
Sen gittin gideli gülmüyor yüzüm
Kendime geçmiyor inan ki sözüm
Sendin can nefesim sendin can özüm
Beni de yanına al deyi deyi... Gülseren Morkan..