söz damıtıldı güz sunağında
atımın uzun yelesi gidelim uzaklara

asi çığlıklarla dokundum dudaklarına
kuşlar bahara küs
seher tenhası kanayan yaralarımız
ince yağmurlarda kanar akşamlarda raks eden gül

kanat süzüp uzaklaştı kırlangıç
yaramızın sızısını soran yok
göçebe mevsimleri alıp ince eteğine
yar gidiyor
güz sonatıyla

söz damıtıldı güz sunağında
göç kanatları biriktirdim sana
aykırı mevsimmlerden suskunluk
derinden derine

batık gemi kalıntıları gibiyiz seninle
kayıp denizleriz
onarıyor rüzgar çıplak atların yaralarını
aşk oryantal bir sevişmedir arafta kalan yolcu
güz sonatı biziz
göçte hep içimizin kırık kanatlı kuşları

söz damıtıldı güz sunağında
kırlangıç seherde kızıl şelalelerden attı kendini
kanat yaralı güz sonatı kanat yaralı
atımın uzun yelesi gidelim uzaklara

öMRİYE KARATAŞ-İSTANBUL