On sekiz bin aleme rahmettir gelmeleri,
Yaratmazdı Allah sen olmasaydın alemleri,
Mahşer günü susar dil, konuşur insan elleri,
İlahi emirdir; o nebinin haber verdikleri.

Ona inananlar için bir rahmetti,
Asıl yaratılışı nur, ismi Muhammet’ti,
Kendisine inananlara felahı vad’etti,
Geçmiş ölülerin ruhlarını şad’etti.

Alçak gönüllü sonsuz merhametli,
Getirdiği ilahi emir ile kurar hakimiyeti;
İnsanlar arasında bilinir yüce mahiyeti,
Allahın dinini yaymaktır; onun tek niyeti.

Bütün mahlukatındır en yücesi,
Rebi-üllevvelin on ikisi doğum gecesi,
Birçok alamet belirdi; bilinmez nicesi,
Ayı ikiye bölmesi onun en büyük mucizesi.

Cismidir suretlerin en mükemmeli,
Bulunmaz alemde benzeri, peygamberlerin ekmeli,
Zulüm ve hayasızlığı def etmektir; tek emeli,
”Hak din islamdır” deyip hemen iman etmeli.

Ümmetindir, adın anılınca boyun eğen,
“Ümmeti” diye ağlayıp alnı secdeye değen,
Rabbimizdir sana o güzel sesi ile nida eden
“Kaldır başın habibim” yeter artık secdeden

Miski amberdir tenindeki mübarek kokun
Heybetlidir, görünüşün zerre bulunmaz korkun
Hedefi bulması gerek yayından çıkmıştır okun
Şefaatine nail olamamaktır, benim mahşerde korkum

Bu garip aciz kalır seni met-ü senadan
Seni övmüştür en güzel surette Yaratan
Senin yokluğundur,bendeki kalbi daraltan
Ey Allahın Nebisi, hakkında ne yazsam olur sıradan