Bir gece yarısı telefonun çalacak
Arayan ses yabancın değil
Deli gibi kıskandığın ablan olacak
Duydun mu?
Duydun mu diyecek
Daha sen “alo” diyemeden
O ses hıçkırıklar arasında
Sadece “ölü bulmuşlar” diyebilecek
Kim? Kim diye soracaksın
Ve benim öldüğümü öğreneceksin
Şaşıracaksın
Bir an ölümü yakıştıramayacaksın
Beni hiç anlamamıştın
Ama öldüğümü çok iyi anlayacaksın
Kısa bir şaşkınlıktan sonra
Beni unutup
Eyvah diyerek
Kendi derdine yanacaksın

Köprüler atmıştık geleceğe
Söz vermiştik
Mutlu olacaktık seninle
Ne oldu?
Gemileri yaktık
Yıkılmaz denilen köprüleri yıktık
İpe un serdik!
Yalan mıydı bu sevda
Yoksa heves miydi?
Ne çabuk da bıktık
Buraya kadar mıydı?
Ölmeden mezara koydun
Üzerime bir avuç toprak atarken
Yas tutmayı unutup
Kendine ağıtlar yakacaksın…

Benim için hep bir umuttun.
Şimdi gel gör!
İkircikli sevdan ne hale getirdi
Mesken tuttuğum sokakları arşınlamaktan
Çıplak ayaklarım nasır tutmuş
Üstüm başım perişan
Gömleğimin düğmeleri bir bir intihar ettiler.
Yaka paça darmadağın!
Kolları burnumu silmekten kayış gibi olmuş
Sanki zift dökmüşler gömleğimin yakasına
Enseme sürtünmekten
Öpmeye doyamadığın boynum yara bere içinde…

Doğum günümde aldığın pantolonu hala giyiyorum.
Kemerim yok!
Belime ip bağlıyorum
Belki bir gün tamamen umudumu kesince
Yağlı urgan niyetine boynuma geçiririm
İşte o zaman çok pişman olacaksın…

Bir zamanlar ten kokumu içine çekerdin
Şimdi yanımdan gelip geçenler burnunu tıkıyor
En son ne zaman hamama gittim hatırlamıyorum bile
Tek hatırladığım duşun altında seninle seviştiğimiz o an
Seni seninle aldatmış olsam da
Hiç ihanet etmedim
Düştüğümde kimseden yardım istemedim
Her düşüşümde kalkmasını öğrendim
*
Gözlerim sana baktığı gibi kimseye bakmadı
Ellerimi senden başka tutan olmadı
Hani /Kurt kocayınca kuzunun maskarası olurmuş/
Bedenimi mesken tuttu bit ve pireler
Yokluğunda cirit atıyorlar tenimde
Kim bilir
Son nefesimi verirken yanımda onlar olacak
Salamı duyduğunda iş işten çoktan geçmiş olacak
İşte o zaman beni anlayacak
Kendi derdine yanacaksın…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
16.09.2016