güz soğuk hecelerin başlangıcı mıdır
sinekli bakkalın tezgâhında somurtkan
kâr develerin kadeh tokuşturması
ayaza kesen çöl akşamlarında
yanına yaklaşmaktan ürkülen
giz içinde kaktüsün



bilinç eksik, boş yere üzülür yaz bittiğine
düşünmez gelecek yıl yakındır dünce
nefes alıp verir gibi sabah- akşam
tez gelir ertesi gün yaşanacak güneşli gün
bir çatı ardında sergileyerek eserini
yükselir git gide



sana doğru yükselir ey güz başlangıcı, sonu
ay büyür her saniye güneşten parçalarla
yakınlaşsa insan insana, yıldız kımıldar yerinden
dünya kurtulur hep aynı olmaktan
yaprağına gülümsese her çiçek
öldü denilmez ölüye
gazel olur kışlara


yanarak yeniden doğmak harcı değil
her toprak karılmaz yeni baştan
geçmiş aksini görse her gün
acıyı bırakır neminde yerin
geçiş işlemi tamamlanır güneşin
duraksamaz bir kapıda



güz bir muska gibi boynumuza asılır



19. 09. 2016 / Nazik Gülünay