Neden gülüşler yüzümden uçup ta gitti
Hayaller umutsuz boşuna imiş artık yitti
Tek taraflı bir sevdaymış bitti
Gülmedi bahtı şu yorgun gönlümün
Sarardı gül yüzüm neşem yok artık
Eylülün sıcağında üşüdü gönlüm
Yüreğimin sancısını okyanusa bıraktım
Gözümün yaşını sildim ağlamam artık
Gözlerim buğulu yorgun gönlümün
Üzülme diye ateşe verdim kalbimi
Vurgun yedim ……………
Kalemim ağladı ben yazdım
Kelimeler isyan doldu tükendi
Tükendi yorgun gönlüm
Vefasızlığı gördüm sustum yüreğimde kuruttum
Yüreğimi paylaştım sırtımdan vurdu hançeri
Şimdi şafak sökecek güneş doğacak
Sülieti belli olacak o yüzün
Ve şimdi yorgun yorgun yüreğim
Artık intihar etti hayallerim güneşin batışında
Bir serçeye yükledim gözyaşlarımı
Gözlerim okyanusa daldı
Kırdım prangalarını özgür bıraktım yüreğini
Vefasızlık yapmadım güneşin batışında gördüm
Şimdi tükendi yorgun gönlüm
Terk edip gidiyorum bu şehri uzak diyarlara
Niçin nedenler bırakarak ardımda
Mahkum ettim yüreğimi yalnızlığıma
Yalnızlığıma anlatıyorum dertlerimi
Direncim kalmadı tükendi yalan dünyada
Her ne kadar güneşin batışında çekilen resim olsa da
Kim ne olduğu ortada
Şimdi yoruldu gönlüm alaca karanlıkta
Oturup kendime kahrettim kızamadım kimseye
Oynanan onurumla kırılan yüreğimle
Hevesi geçince atılan bir oyuncak gibi
Kahrettim saflığıma zaman durdu sabahladığım oldu
Acılarımı topladım deste deste gözyaşlarım kadehte
Okyanuslar mürekkep oldu yalnızlığıma isyan ettim
Şimdi şimdi tükendi yorgun gönlüm
Çok şey istemedim ki bir yudum sevgiydi
Senelerce dilendim Şimdi titriyor ellerim
Gözyaşlarımı yudumladım kadeh kadeh
Gördüğüm resimde anladım nedenini
Günlerce kendime sorduğum kim dediğim
Neden dediğim sebebini
Başka gönüllerde bulmuşsun karanlık gün batımında
Çektiğin resmi belliydi kimliği
Artık son sözlerim şimdi gidiyorum bu şehirden
Gönlünden yüreğinden mutluluklar dilerim
Ah-ımın en derininden
Şimdi şimdi gidiyorum yorgun yüreğim
SERAP EVREN