Kirpiklerim ıslandı kurudu
Dudaklarım gerildi yüreğim sustu
Gülümseme yüzümde dondu
Hayata yakışan en güzel poz buydu.

Sisli sokaklar içimde hüzünle doldu
Hayatım kıvrım kıvrım yollarında kayboldu
Dudaklarım güldükçe içim burkuldu
Dünyada kimsenin bundan haberi yoktu

Sevmeyi küçük yaştan öğrenmedim ben
Hep eksik hep yarım hep yalan yüzünü gördüm
Yalanlara yenilip gerçek olanı
Başımdan savdım hiç istemeden

Bir gün onu bulduğumu sandım
Yine aldandığımı anladım
Üstüme hicran okları yağdı
Hicran ömrüme hükmünü saldı

Saçımdan tırnağıma zehir dağıldı
Yüreğim ciğerim böbreğim midem
Her zerreme yayıldı
Zehiri kusmaktan başka çarem kalmadı

Gönül bahçemin gülleri dalında soldu
Ben boşaldım içim boşaldı
Hırsız gelse çalacak bişey kalmadı
Saçımın ne akından bağ ne karasından bir fiyonk oldu
Asiye

17/Mayıs/2016