İnsana
Can...
Sualin karşısında Çaresiz gülüp geçerim On an cehaletimi hissederim Boyun bükerim, uzaklara nazar ederim Ruhuma seslenen, gözlerime giren ayetlerle serinlerim Beşeri arzular ve heves için masumiyeti olan bir ikbaldir derim İnsana kemali yeti ve münevverliği yaşatacak ihsandır diye terennüm eylerim Nefsine, hevasına, tenine,terine layık gören ve zikredenlere de teessürle nazar ederim Adam... Cemiyetten uzaktı Sırtında heybesi ve matarası vardı Günümüzde nadir görülen derviş erbabıydı Az konuşur, kıt kanat yer, urbasına yamalık diken candı Sanki efradından uzaktı, halini anlatmaktan yorulmuş figandı Ne kadar varlığı varsa ailesi ve evlatlarına devretmiş bir garibandı Neden yükseklere çıkar, sessizliği arar, sükunete kanar, bilmem ki ne arardı Gün batımında gelir, sessizleşir, boynu bükük bir vaziyette suallerin muhatabı olmaktan çekinir, tuhaftı Mustafa Cilasun |