keşke nefse kanmayıp da hep pür-i pak kalsaydı
ne olurdu söz dinleyip hak yoldan hiç çıkmasa
şevkle verilen irşattan nasibi tam alsaydı
bir gün bunca yanlış seni elbet ki kor çıkmaza

vebalin eli ağırdır taşımaz yükü beden
aklı olan fırsat vermez geri gelmez ki giden
şükürsüz hiç ihsan olmaz kendine eder eden
bir gün bunca yanlış seni elbet ki kor çıkmaza

ne edip eylediysek de hiç bir fayda etmedi
aklı başa devşirmeye meyil bile yetmedi
bin türlü uğraş verildi inadı hiç gitmedi
bir gün bunca yanlış seni elbet ki kor çıkmaza

ne oldu şimdi bulup da nefsine sen doydun mu
hakkın verdiği yetmedi elleri de soydun mu
senden hesap sorulacak aklına da koydun mu
bir gün bunca yanlış seni elbet ki kor çıkmaza

türlü şerre müstahaksın çok şaşkın ve salaksın
muhkem’den şirrete düştün kokuşmuş bir dalak’sın
hep gözün yukarılarda çıkarlara yalak’sın
bir gün bunca yanlış seni elbet ki kor çıkmaza

girdin sen kör bir girdaba kul oldun ya ayıya
belanı da bulacaksın düştün ya sen kuyuya
hep yalvarıp yakarsan da pak varılmaz kıyıya
bir gün bunca yanlış seni elbet ki kor çıkmaza



(07.09.2016) AZAP…