sadece biçare bir halde bıraktığın bu saf gönlüm değil
biteviye o masum ve muhlis uykularımı da
şahsi karabasanların ile her anıyla da bölüyorsun
kalp yeknesak bir duvar gibi de hep donuşlarda
bak da gör ki ortalık yerlerde de kalıverdi kaderim
içimin içinde bile ne hicranlar kaynatıyorsun
bir bilseydin bu işin sonunu sen asla yapmazdın

sen ki kör bir hissin bir anlık esiri olmuşsun
bundan dolayı da hiç düşünmeden menzil değiştirdin
şu an gönlümde ki hüznün de boynunu büküp de duruyorsun
ne yazık ki bu kalbimde ki tek kişi hala daha da sensin
bir zamanlar sen torbam da tek azığım
canımın içinin içininse içi idin varlığınla
ve öz damarlarımda ki o pak mı pak kanım
olmuştun ölümüne be o görkemli duruşunla
kuru bir aşkla aç ve biilaç
bu can nasıl dayansın ki ben hiç mi hiç de bilemem
Hicranları’nın çürüttüğü hücrelerime
nasıl derman olabilir ki herhangi bir doktor veya ilaç

milyon kez çiğnenen bir yol ettin sen beni
bir anlık hırs gözünü de vicdanının da kör etmiş
sonu daha nereye kadar da gider sanırsın ki bu iş
bu gönül mertliğinin ve vicdanının kalmış kollarında
vicdanının el vermediği işten korkar olmuş
her an da can çekişip de duruyor gururuyla
ben yine de sığınıyorum Hakkın adaletinin o muhkem sabrına
sakın ola sabrımı da hiç denemeyesin
amaçsızca özümü kaptırmış öylesine de duruyorum
bu kaypak işin sonunu bekleyerek
iyi bil ki yavaş yavaşta stresten azar azarda çıldırıyorum

şu an eşkal’siz bu kişi amaçsızca geçiriyor ömrü
o hissiz ve gaddar olan zat sen değil miydin yar
bana hiç düşünmeden layık gören bunca zulmü
o vefasız acımasız yüreğin miydi yoksa
yoksa hazan yağmuru gibi içimde ki emsalin mi
veya hırçın mı hırçın o kalbinin körlüğü mü

hayal-i sükuta uğradı ya bu saftirik gönlüm
kalıverdi hayalci düşüncesizliğin de kıvranarak
şaşkınlığının en kuşkulu dilimini de doğruyor
ve yıldızları bir birde hunharca kırpılıyor
acılarının yoğurduğu figanını da susturarak
bu halin onu kavruk gönlüyle bilinçlice de öldürüyor

her aşk sevgi emek vefa güven ve dostluk ister bilirim ve bilirsin
bende senden doğan güven eksikliğini de kabul ediyorum
ya sende nerede o sevgi emek vefa güven ve dostluk ki hep çile
bende sadece biri eksikte ya sende ki
hiç mi tek bile bir minnet ve vefa örneği sende yoktur ki
nankör seçimini aşılıyorsun böğrümü delerek ha bire de
mazinin o kör yokluğundan refaha çıkartılmış olduğunu bile bile
peki şu sende ki İzan ve insanlık da hani nerede…



(02.09.2016) AZAP…