Güz sancılarından içtim ilkin
korktuğum gözlerinde takılı kalan gitmeleri
gönlümün namlusuna sürdüm
ve gittin
yağmurları kopartıp hayatımdan
gidişini bileklerimden kesip
beni yokluğunun intiharlarına mühürledin
suskulardan türeyen prangalarım
ayaklarımın dokunuşlarıyla yürüdüğün yolların adında
bir sevda çığlıkları gibi çıkarılan sesler
şiirlerimin boşluğundan içeri düştü gözlerim,kirpiklerim...
çok sevdiğin suretime adından yaklaşıyorum
güz artığım...
ne çok seversin sen yalnızlığı
hüzün korkulu rüyalarımdan
hayatıma dair gördüğüm tek gerçek
kokun...




Ömrümün delhalarında
kör bir piyancıyı sorguluyorum
nerede gönlümün suskun tarafı?
ey sevdiğim!
Ellerime sinmiş kokunu
önce bileklerimde paramparça ederek
kanımın pıhtısından durdurdum gelişini
sakallarımın karasına sürdüğüm sensizliği
kirpiklerimin yaşlarından siliyorum
bir şiiri daha kıskandırıyorsun gitme
yaşamımın adına sessizliğinden seslenerek
gitme!