Kalemimi kalbime bandım yine bu gece
Yutması zor hisleri bölerek hece hece
Mısralarla aramda yapıyorum imece
Gülümserken aniden çatılsa da kaşlarım
Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım...

Gerçeklerle hayaller ortak paydasız kesir
Suç kimin düştü isem duygularıma esir
Benim yüzümden kimse olmasın müteessir
Sessiz sessiz içime akarken gözyaşlarım
Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım...

Uykusuzluk belası işi baştan savar da
Gölgeler arasında bazen olup hovarda
Akıl teraneleri gezinirken duvarda
Bir noktaya takılıp donsa da bakışlarım
Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım...

Aşkla yapıştırırmış kırlangıçlar sıvayı
Ben ördükçe savurdu fırtınalar yuvayı
Kendime yenik düşüp kaybetsem de davayı
Umuda kanat çırpar gökyüzünde kuşlarım
Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım...

Bazen vurmak gerekir! hayatta kalmak için
Duygu sömürüsünün dibine dalmak için
Ne fırsatlarım varken intikam almak için
Merhametliyimdir can acıtmaz yakışlarım
Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım...

An gelip tüm mazimi yaşanmamış saysam da
Kendime sözler verip bir başlangıç koysam da
Kafamda kurup kurup sonrasında caysam da
Tahammül bendesini yıksa da akışlarım
Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım...

Hep böyle gitmez derim, devran tersine döner
Gökkuşağı açılır hüzün yağmuru diner
Bir avuç dua serpsem üstüme huzur siner
Gökten merdiven iner tükenir yokuşlarım
Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım...

Sabreyle engin gönlüm, bu dem de geçer bir gün
Katar katar gam yüklü turnalar göçer bir gün
Eşim dostum yakasız gömleğim biçer bir gün
Ne kadar uzun sürse biter kara kışlarım
Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım...
.............
Dr.Ayşe İzci Coşkuner (Bulem hatun),
3/9/ 2016 Antalya...