Işıkları loş olsun, göremesin göz gözü
Bir yerde karşılıklı oturalım bu gece
Ön sözü ben yazmıştım, sana ait son sözü
Bu romanın sonunu getirelim bu gece...

Ne yaptıysak bir türlü geçmiyorsa bu sancı
Dayanılmaz oluyor çaresizlik usancı
Yarını beklemekten yolcudan yorgun hancı
Hasta aşkı masaya yatıralım bu gece...

Muhakeme zor olur efkar basmış serlerde
Meleklere danışsak devam edin derler de
Aslında aşk kutsaldır, sürünmesin yerlerde
Ait olduğu yere götürelim bu gece...

Dehşetli fırtınalar esip yerinden söksün
Hayaller uçup gitsin, enkazı dibe çöksün
Gözlerimiz son defa bakışarak yaş döksün
Umut yüklü gemiyi batıralım bu gece...

Baktık ki konuşarak hallolmuyor mesele
Ayrı ayrı yollardan yürünmez ki el ele
Bırakıp kendimizi şu hayatın rastgele
Çıkmaz sokaklarında yitirelim bu gece...

Mutluluk beklentisi artık ömür çalmasın
Anılar boşluk bulup düşlerime dalmasın
Sımsıkı kapat sakın açık kapı kalmasın
Defnedelim maziye... bitirelim bu gece...
...........
Dr. Ayşe İzci Coşkuner (Bulem hatun)
15/9/ 2016, Antalya