Konuşma sırası gelene kadar susar ve son sözü daima kendi söyler.

Hani insan bir şeyin gerçek değerini kaybettikten sonra anlar ya, işte ölüm de yaşamın değerini anlatır bize.
Uzun zamandır hiç aklıma bile gelmediği halde bu gece kafamda olan, içimi kemiren, beni yiyip bitiren .Kaçınılmaz son,tek gerçek.

Hepimizin önünde diz çöktüğümüz şey,sevilenleri alıp götüren ,insanları birbirinden ayıran bir gerçek olduğu kadar kalanları yakınlaştıran ve bir araya getiren bir şey.
Ayni zamanda ,herkesin eşit olduğu nokta ve aniden gelen şey.
Beklenen olsa bile ucundaki sonsuzluk yüzünden yerle bir eden şey.

Tanımadığın bir kişinin başına gelse bile üzen şey.
Hepimizin yalnız ve aciz olduğunu hatırlatan şey.
Soğuk bir gerçek.
Davetsiz misafir.
Çıkmaz sokak.
Bir oyunun bitimi ve perdelerin kapanması.
Sessizlik.
Renksizlik.

Kimi için bir son, kimi için bir başlangıç.
Kimi için üzüntü, kimi için mutluluk.
Kimi için kabus, kimi için beklenti.
Kimi için ayrılmak, kimi için kavuşmak.
Belki de sonsuz bir huzur,bir dinlence.

Kim bilir.
Ebedi istirahatgahımız ..Farkında olmak gerek..
Yüreğiniz var olsun kaleminiz daim olsun hocam..Işığınızla yolumuzu bulalım..Yürekçe tebriklerim ve saygılarımla..

Muhteşemdi değerli hocam gönül sesiniz
inanın hayranlıkla okudum
yüreğinize sağlık kutlarım saygılar.

değerli kaleminizi kutluyorum hocam.
eşsiz bir iç dökümü hele ki yürek bağdaş kurmuşken ömrün pervazında.
saygılarımla değerli dost...
şiirle kalın ve hep mutlu.