bir günlük bebe
battaniyesi pembe
kıskanmasın diye abisi
koynuna sakladığım tadelle

uyuduğu ahşap beşiği unutmuş meğer



yokluk yıllarına yor nedameti
gelinin babaanneye can emaneti
fedakâr bir amcanın gece nöbeti
nazlı nazlı gelir sancının kıyameti

kızım nasıl doğduğunu unutmuş meğer



gözümün önüne al yanağı geliyor
mavi pijamalarımı çekiştirip
tepeme tırmanışı
salıncağın kopan ipi
düşsede yıldırım tutma hissi
nedametsiz sevme duygusu
ananın sütü kadar ak değil meğer


ninni ninni koynumda belemedim mi
kartal gibi kanatlanıp gelemedim mi
kem sözleri iyiliğe dilemedim mi
mor koyun olup melemedim mi

kuzum baba olduğumu unutmuş meğer



çocuklar geldi aklıma her nedense
yoksul yetim biçare babasız
çocukları alnından öptüm
bir bir



üç kırmızı karanfil bırakın mezarıma
üç vakte kadar ölürüm daha
üç evladın hatırına



kızım büyümüş meğer
yorgun yıllarda
gece devriyesi biter
nafakası helalden değer

belki kızlar babalarını ölünce sever...