[ SÖZ TUTMAZMISIN
Ne kazandın bunca yıldır bir düşün;
İyilik yaptıkların hep satmadımı,
Onlar mutlu olup, gülüp oynadı,
Sil hepsini derim, söz tutmazmısın.

Yanan hep sen oldun, kimleri yaktın,
Yalnız lokma yemedin, sofranı açtın.
Benim gibi sen de soğuyacaksın,
Namerde küsüp de darılmazmısın.

Sevgiyle tutuştun, canınla yandın.
Dünyada hakiki dostmu var sandın.
Ümidin kırıldı, yine aldandın,
Hep derdi yüklendin, kırılmazmısın.

Elliye merdiven dayadık gönül,
Hala coşuyorsun, durulmaz mısın.
Çok yıprattı beni hayat çok yordu,
Hala çırpınırsın, söz tutmazmısın.

Dünya fani,ya ne, sonsuz mu sandın,
O kalleş yüzleri,çok geç tanıdın,
Ben sana çok dedim, sen anlamadın,
Nankör taşımaktan sen bıkmazmısın,

Kalp sana yalvardıda, onu yok saydın,
Bak,iş işten geçer, derler günaydın.
Henüz fırsat varken pişman olaydın,
Benim sözlerimden ders almazmısın.

Harcarsın Erol’u metelik gibi.
Vallahi yanarsın bak çıra gibi.
Yolculuk galiba mezara gibi,
Üç metre kefene sarılmazmısın.
25.8.2016 Erol Köktaş