2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
2597
Okunma
Özlem ağır
Hüznün düştüğü gecelerde
Eylül de hüzün
Bende bir alışkanlık
Lakin...
Eylül erken geldi
Hüzün erken geldi
Bu mevsimde
Bu şehre
Boş bir çerçevede
Duran gölgen
Sonradan anladım
Kırıldığım yerden
Koparıyorum
Kalbimdeki yerini
Aklımdaki seni
En nihayetinde
Yanlızlığıma
Hesap soruyorum
Güneşin aydınlığında
Gecenin...
En karanlığında
Yanlızca
Sessiz
Biraz demlice
En hassas olduğum
Noktadan...
Vuruyorum kendimi
Satırların arasına
Bıraktığım boşluklarda
Bir sen vardın
Bir de ben
Bunun adı
Bir sevdaydı
Aslında daha
Vakit vardı
Ama biz
Unuttuk kendimizi
Bir yerlerde
Bir gölge düştü
Sıfırladım hayatı
Kayıp bir
Adresden ibaret
Şimdi o hayat
Varacağım bir yol değil
Gittiğim
Ve ben
Gidiyorum yinede
Geçecek mi?
Bitecek mi?
Yok
Geçmez
Bitmez
Bilmezmisin
Sevay
5.0
100% (8)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz