Son demir kapıda kapandı
yine iliklerime kadar sensizim
Nerdesin, saçları portakal çiçeği kokulu yarim,nerde?
hangi duvara vursam kafamı
anılar yıkılıyor üstüme
böyle mi yaşarmış insan parçalanmışlığı!
bilsen nasıl kızıyorum kendime
kurudu dudağımda,son öpüşünün ıslaklığı
tahammülüm kalmadı artık sensizliğe...

Nerdesin saçları portakal çiçeği kokulu yarim,nerde?
kurtar beni bu küf kokulu odaların ıslak duvarlarından
tut iki kolumdan,çek al beni
hiç değilse bu gece,başını yasla omzuma
kabulümdür;
sevişmesin kollarım yalnızca sarsın
uzanmasın bedenim sol yanına
gözlerinde volta atsın...

Hiçliğin kimsesizliğinde tanıdım ben seni
kimsesizliğin sessizliğinde sevdim
ne sırlar bozdum uğruna
yaktım adı dün olan gemimi
bugünüm de sensin benim yarınım da.

Nerdesin saçları portakal çiçeği kokulu yarim,nerde?
hadi,giyde gel beyaz gelinliğini
yüzyılların öyküsünü paylaşmak istiyorum seninle
sadece seninle,ille de seninle
hiç kimse sevdama senin kadar yakışmadı
ve sevdam hiç kimseyi senin kadar yaşatmadı yüreğimde...

22-02-06 Metin Gültekin