Sanmıştım ki insan sözünde durur
Sırlarımı saklar kalbinde korur
Sırlarım yaralı yerde sürünür
Verdin sırlarımı döndün sözünden
Yaramda gül açtı senin yüzünden

Kim sır verse bana kalbime gömdüm
Ben niye yanıldım sana güvendim
Yüreğini kendi yüreğim bildim
Verdin sırlarımı döndün sözünden
Yaramda gül açtı senin yüzünden

Gönülde gül olan ebedi solmaz
Yüreği taş olan sevdası olmaz
Bülbül ah çekerse güle de kalmaz
Verdin sırlarımı döndün sözünden
Yaramda gül açtı senin yüzünden

Süleyman çağırdı Belkıs’ı çölden
Belkıs söz dinledi dönmedi yoldan
Sultan oldu sarayları yakuttan
Verdin sırlarımı döndün sözünden
Yaramda gül açtı senin yüzünden

Sanma ki gülersin böyle dünyada
Rüyaya dalmışsın tatlı uykuda
Kâbuslar bekliyor uyan yollarda
Verdin sırlarımı döndün sözünden
Yaramda gül açtı senin yüzünden

Yara rengi gül rengine dönüyor
Sevdim desem sırrım bana kızıyor
Gönlüm üzüntüden hüzün yazıyor
Verdin sırlarımı döndün sözünden
Yaramda gül açtı senin yüzünden

Gözün açık hülyalara dalarsın
Bakışlardan anlamam mı sanarsın
Sırrın büyüsünü niye bozarsın
Verdin sırlarımı döndün sözünden
Yaramda gül açtı senin yüzünden