Aşk için mazeretin olmadı hiç
Hep gitmek için mazeretler ürettin.

Yırtıp attığın bir fotoğraftan ibarettir aşkımız,
bir yarısında ben mahsun
öteki yarısında sen yoksun.
Sen, bitmesini dilediğim bir sılasın artık...

Sensizlik yığıldı evime
Gözlerimin baktığı yerlerden payıma düşen
ömrümden çaldığı zamanı ödemeye mahkum
koskoca bir sensizlik.
Sesin asılı kaldı kulaklarıma
Sen söylemeyeli
şarkılar unuttu kürdili hicazkar makamını.
Dudaklarım çatladı,
acıyor,
öpemiyorum dudak izlerini
döktüğün yerlerden...

Haykırmalardayım çocuk gibi,
bonbon şekeri aldığın çocuk ağlıyor ardından
her hıçkırığım senin adın…

fonda korkunç gecelerimin şarkısı tınlamakta:
“Karanlıklar içinde kayboldum
yine sensiz her gece
Çığlıklar duydum beynimde
Uyandır beni bu kâbustan
Gece ve sen birdiniz
Gece ve sen birdiniz..."

Aşkımızdan geriye kalanlarla doldurduğum çuvalı
sırtımdan indiremedim bir türlü.
Yoruldukça beddualı gülücükler saçıyorum
korkularımı ötelemeğe.