başlangıç vardı
onu çizecek kalem
renklendirecek boya yoktu

çocuklar sözde özgür oynuyordu sokakta
bağlı olduklarını bilmeden bir düzene
birileri kuruyordu onları fark ettirmeden
yularından çekilen eşek örneğin
bilmeden bir yere bağlandıklarını
götürülüyorlardı
bir türkü bir oyun bir ağıt içinde
onları taşımayan bir yola



başlangıç vardı
durmadan kaydığımız
ayağımızın altından umut
düşler ve rüyalar çekiliyordu
biz daha topaç çeviriyorduk
uçurtma yapıp uçuruyorduk
ağaçlı kuşlu yerlerde
bir tepeydi gelecek
o yöne koştuğumuz
durmadan göz kırpan bir yıldız
bir evin arkasında
büyüyen ay



bir türlü beceremedik
ayın yanına varmayı
sözgelimi bir kavağa tırmanarak
yoktu çünkü
başlangıca olur diyen erk
çocuktuk
varsa yoksa oyunduk
oysa gün güne
uzaklaşıyordu yıldızlar
eskiyordu ay
artıyordu karanlık



hey başlangıç desem
işte kalem işte boya
önüme koydum tuali
erk öldü çoktan
sen hâlâ yaşıyorsun
ben de!..


21. 08. 2016 / Nazik Gülünay