seni özgür bıraksam
çocukluğun dahil alıp gitsen her şeyini
evlerin çay bazlama küp peyniri kokusu
küçük pencereleri kısa perdeleriyle gitsen
o kocaman sandığımız ara sokakları bile götürsen
ne kalır bende
neyle düş kurarım diyorum
köpeği bile uslu caddelerde
hangi rüyaya adım atarım


beni yalnız bıraksan
bütün bakışlarını alıp gitsen
cehennem gibi yaksa özlemin
başka renkli bahçelerde gezinsen
önüne bir masa kurulsa denize nazır
İstanbul baksa gözlerin
kıracın nakışıyla sürmeli
bir ceylan indirse kirpiğini yere
bir gemi uzaklaşıp gitse senden
gurbetçi düdüğünü çalarak


olmaz bilirim
cennetin yasak meyvesini göz göze yedik biz
dünya yalanına birlikte kandık
birlikte hamur yoğurdu
ilâhi, türkü söyledi annelerimiz
aynı çıkmaz sokağın taşları acıttı
sevda dokusunu tenimizin
elin elimi buldu
mahalle konuştu ikimizin sevdasını


bizim ayrılığımız
olası değil
iltica etmektir başka ülkeye..


19. 08. 2016 / Nazik Gülünay