Unutmuşum kapıyı anahtarla açmayı;
Anahtarımı koyduğum yeri bulmak epey zor oldu.
Yabancı gibiyim;
Oturmuş olduğum dört duvara.
Çok sessiz kaldı senden sonra bu dört duvar.
Alışmışım tarif edilemeyecek kadar çok;
Sana ve senin neşe dolu hallerine.
Şimdi ise;
Bomboş bir dört duvar karşılıyor beni.
Alışmak alışmaya çalışmak;
Hiç bana göre değil.
Kalem kağıda bakıyor;
Bir şeyler yaz diyorlar bana.
İçimden hiç gelmiyor bir şeyler yazmak.
Her tarafı süzüyorum;
Senden kalan hatıralar canlanıyor.
İçim buruk;
Gözlerim nemli;
Dilim suskun.
Zamansız gittin.
Elimden gelen hiç bir şey yok.
Giden geri gelmez o yoldan;
Çok iyi biliyorum.
Özledim seni.
Gülümseyerek kapı açmanı;
Evi dolduran neşeli hallerin;
Parlayan gözlerin.
Çok özledim seni;
Tarif etmek mümkün bile değil.
Mektuplar;
Hatıralar;
Kısacası her şey eskidi.
Sevgi;
Sevda;
Hasret her geçen gün artıyor.
Kavuşma isteği;
Her gün bedenimi kasıp kavuruyor.
Düşen yağmur damlaları;
Yüreğime saplanan bir hançer gibi.
Güçlü ol deyişlerini duyar gibiyim.
Kolay değil.
Hatıralarla;
Seni sensiz yaşamak;
Hiç kolay değil.
Anlamsız bakışlar;
Dinmek bilmeyen gözyaşları;
Bitkin bir beden;
Senden sonra bana kalan.
Tarif edilemeyecek kadar;
Çok özledim seni.


AYKUT UYSAL