Karanlıkta kanepenin üzerine uzanmış,
Gözlerimden yaşlar süzülerek,
Eski bir türkü mırıldanıyorum.
Kahramanı çoktan ölmüş;
Kırk yıllık bir hikâyeyi düşünüyorum.
Hem de bu ilk kez yaptığım bişey değil..
Neden peki? Neden düşünüyorum?...
Saçma!...Düşünüyorum işte..."neden"gerekli mi?
Acaba???......
Sadece bugünü düşünenler;....
Onların hamuruyla, benimkinin farkı ne?
Kendimden kaçmak istiyorum.
Dışarda ay ışığı var....dışarı çıkıyorum...
Geçmişi değiştiremiyorum,
Günümü, hatta geleceğimi niye kendime zehir ediyorum?
Hele ki ölmüş, hele ki vurdumduymaz biri için....
Gece yarısı oluyor,
Bir yerlerden hoş kokular geliyor
“Pakistan geceleri” olmalı...
Ah bu güzel kokular...
Nasıl da beni yıllar öncesine atıyorlar!!
Kül kedisine dönme sebeplerimden biri,
İşte böyle her şeyin beni bir yerlere götürmesi değil mi...
Birden acı acı ağlamaya başlıyorum.
Benim aklımdan zorum neydi?
Beni benden kim afaroz edebilirdi?
Hayatım gerçekten bu kadar mı acıklıydı?
Kendi köşeme çekilmeyi bırakma kararı aldım.
Cesaretimi toplayıp kalktım.
Yarından tezi yok,
Gezip tozacak,
Yeni bir hayata başlayacağım...
Hem de hiç kimseye söylemeden,
Buralardan çeker giderim.
Dünya haritasını elime aldım,
Gitmek istemediğim yerleri sildim.
Gözlerimi kapayıp,
Parmağımı haritanın üzerinde gezdirdim.
İşte bu nokta benim yeni adresim.
Burası ilk durağım....
Asiye