Taklidini yapabilirsin sevişmelerin,
Gülüp geçebilirsin şarkılara uzaktan.
Şükürsüz, bereketsiz sofralara kurulabilirsin.
Son verebilirsin başlayıp da bitiremediğin,
Cesaret edemediğin ne varsa hayatında.
Kaybettiğin her şey
Aslında vazgeçtiklerindir.
Ama unutma,
Her görünen yerin bir sonu vardır elbette.
Oysa insan için her sonlanan yer
Yeniden başlar sonlandığı yerde.

O özgür sandığın bulut,
Havada uçuşan kuşlar
Ve bütün uçurtmalar
Kölesidir aslında rüzgarın bilsen.
İmrenme, insansın sen.

Sevmek barışın tetikçisidir.
Nefret düşmanlığın arka bahçesi.
Tek bir bakışınla,
Kurşun yağmuruna tutabilirsin sevdiğini,
Veya bir kaşık suda boğabilirsin.

İnsandır sadece ağlayabilen acılarına,
Ve hatta acılarına gülebilen insandır.
Canın yandığında anla ki canlısın.
Ama hissedebiliyorsan canı yananı,
Dibine kadar insansın.
İnsandır sadece şu dünyada,
Yaşadıklarıyla birlikte değişen ve gelişen
Ve insandır sadece, tüm canlılar içinde
Yüz yüze sevişen.


Vedat Yaman