Artçıl depremler eşliğinde
ayaklandı yine maviliklerinde düşlerim...


Gittin, gideli
Üşüyor gün
gecenin kollarında.
Yokluğunun ıslığı
rüzgârın nefesinde.
Ayaza bulandı bir yüzü sabahın,
çekip kapattı perdelerini güneşin.

Köpürüyor, akıyor
bir garip ki, içimin bir köşesi.
Sensizlik kokuyor gönlüm.
Kalmadı eski neşesi.

Ne gökkuşağı gibi yedi rengim,
ne de mevsimlerin dört çeşit
Sararıp soldum
Sarım, siyaha eşit.

Doldurdum avuçlarıma sensizliği,
yudumluyorum sessizce.
ararken izini,
hayalin asılıyor yüzüme.
Bulutu aralıyor gözüm
akıtıyor yaşını
ıslatıyor düşümü.

Yarılıyor gökkubbe içim,
Koparken fırtınam,
Yine yıldızın olurum diyen
kahır yüklü
sesin düşüyor gönlüme.
Hangi söz üşütür ki beni daha.
ya da mülteci düzenim.

Gel,
üşür demezsen karalarımda yüreğin,
yazarım adını,
asarım mavilerime seni.
sen olursun artık,
gökyüzümün deseni.



zekeriya duman