Usandın!...


Takıldım kaldım sendeki o bakışa,
Ayrılıkla saran koldan usandın,
Kara bahtım iter dik yokuşa,
Hep gurbete varan yoldan usandın…

Hayat okyanusunda çaresiz yüzdüm,
Aşk kavşağında bakışın süzdüm,
Kaderimmiş dedim bu canı üzdüm,
Bıçak olup vuran dilden usandın…

Senin cehenneminde dal gibi yandım,
Sabahlara ağlamaklı uyandım,
Karanlık kalplerde sustum, katlandım,
Beyhude yoran elden usandın…

Uzağa savuran rüzgar misali,
Hayatı bitiren dertler misali,
Yaprakları dökmüş bir dal misali,
Beli bükük duran halden usandın…

Sevda mangalında kor gibiyim bak
Penceresinde tülü yok ev gibiyim bak,
Aşkının hedefine yol gibiyim bak,
Aşk silahıyla vuran ondan usandın…

Söküp atamadım, sensin kalbimde,
Sende unutma, gün ola beni de,
Hızla çoğalan bu aşkın selinde,
Küreksiz dolaşan saldan usandın…

Böyle yalnızlıkla geçen günlere,
İmrenir olmuşum diğer ellere,
Kıymet bilmedik bu gönüllere,
Boyun eğmiş candan usandın…

Veysel’im sendeki görünmez duman,
Yalnızlık hamuruyla yoğruldun her an,
Dalıpta hayale böyle her zaman,
Sevgili bekleyen kalpten usandın…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.