ROTA
ROTA
Kayıp rıhtımların içine gizlenmiş hazineler; Gözlerimi sizde bıraktım ben. Rıhtımdan kaldırdım kulaç kulaç yüzmeyi; Unuturcasına hatırladım. Yer almadığım sıra dağlardı . Beni volkan sıklığında ayıklayan sevdanın; Bin çeşitli mahşerinde; Kalben araftayım. Ne günahlarım ne sevaplarım; Mekana ait değildi. Bana hiç değildi. Güldü gür pınarları akan gözlerim; Senin gözlerine yazdığım ilk şiirde. Sonları unuturcasına; Bilirdim. Çünkü sonlarım hep kötüydü; Kötü kahraman olmadan. Bitiyordu hazin yamaçlarından; Düşen tükenmişlikler gibi. Yoruluyordu; Bedenim ve meskenim; İçinde sayıklanan bir avuç hatıra; Sayıklıyordu gizemin içinde mahşerleşen sevda; Suçlanıyordu her kurulmayan cümlenin; Ederine biçilmeyen duanın ehemmiyetinin; Sendelenmesinde çıkan isyanın, Adımlarıydı bunlar. Rota kırılmıştı kalben. Ne yana dönsen buzdağları. Buzullara yazmadan üstelik. Kıvanç duyulamıyordu acının beşiği. Sallanıyordu ne yana dönse. Rotanın şaşkına dönen nidalarında... |