Neyi kaybettim ki bulamıyorum
bir şey vardı

yüzüme güller serpebilirdi
bu planın bu hayallerin
içinde sen de varmıydın
sen kimdin ki
yedi kat yerin altına mı indin
şeytan mı aldı götürdü
bilirsin bilirdin biliyordun
orta yerde buluşabilirdik oysa
ortak bir kadere parmak mührüyle
önceliğimiz neydi öncemiz nasıldı
dört ayak üzerine düşemeyen kaderlerimiz
bize ne neler yapmakta

hangi dağın keçisi
hangi dağın çobanıydık

bizden evvel de biz varmıydık
kaybolanlar ne yenileri bulunanlar nelerdi neydi ki
sensizliğim bensizliğin kırlarda kolkola
coşuyor belki de belki de buluşuyoruz
ayrı biribirimizden uzak bölünmüş
parçalanmış gözüksek de

bir şarkının nakaratı bir udun teli
piyanonun tuşumuyduk
bizi kimler tuttuşturdu ellerimizden
ortadan bıçakla keser gibi kim ayırdı
siz tek bir beden tek ruh diyen o görünmez
işte aşkınız dediyse neden şimdi yoksun bende
ben sende yokum

toprağın gözü seyirdiğinde bir güzellik yapabilir
seni bana beni sana karabilirdi

gözlerimin bebeğinde bir sen dururken
başına çorap örülmüş aşkımız nerde
neresinden vuruldu çocukluğumuzdan mı
sevincimizden mi

bu ne acımasız gölge
bu ne yakıcı güneş

Yüksel Nimet Apel