Bazen yalnız olduğunu kabul etmek o kadar zordur ki
Tüm dünyayı sırtlasan bu kadar zorlanmazsın
Kırık cam parçalarına bulanır dilin
Susarsın . . .
İç sesin “yen şu gururunu” diye bas bas bağırır
Hüzün yağmur misali başından aşağı boşalır
Dilini ısırırsın , dişlerini sıkarsın
Derdini dökecek bir Allahın kulunu bulamazsın
Nazın da kendinedir , tuzun da
Kendi yağında bile kavrulamazsın
Siyah beyaz fotoğraflarda ki saf çocukluğunu ararsın
Güldüğünde gözleri ışıldayan o çocuğu bulamazsın
Özür dilemek kesmez karşındakini
Ve ağlamak geri getirmez gidenlerini
Bildiğin her yol çıkmaz ,
Sevdiğin herkes yalancı ,
Güldüğün her yüz sahtekar ,
Tanıdığın herkes yabancıdır artık
Sızını avutacak herkesten mahrum bırakılırsın
Bazen yalnız olduğunu kabul etmek o kadar zordur ki
Başını yastığa her koyduğunda yüzüne tokat gibi çarpan gerçeğin,
Eşikten dışarı her adım attığında köşede pusuya düşürmek için bekleyen kanlın,
Yazın ayazın , kışın har’ın ,
Hem sevdalın hem belalın olur….Kurtulamazsın….
“Tek başına bi dünyayım “ dersin
Kendi dediğine kendin bile inanmazsın
06/08/2016 Can Çalışkan