schon lange Jahre vergangen
ich hatte keinen Ring
du wustesst nicht,
dass ich nicht allein war
als du das gesagt hattest
in Pamukkale;
(die Braut der Natur)
-Ich würde mit dir anfangen?!

..
da sah ich dein Herz
in deinen Augen drinne
wo bist du denn jetzt;
da ist wieder grosses Sehnsucht
wie blaue Himmel
an die Augen stillschweigend
wie eine schöne blaue Bucht...


sei gegrüsst sehr herzlich immer
von deinem Reiseführer
ganz lieb
ganz tief
sehr freundlich
zufaellig liest du villeicht mein Gedicht
erinnerst du an dich und an mich
entschuldiege
ich habe dein Name vergessen
aber die Sprache deines Herzens
deine Augen überhaupt nicht...



ganze Gefühle von mir
dir zu klaeeren sehr schwierig
aber die Liebe lebt ewig
das ist unser Schicksaal;
irgendwann eine Sternschnuppe
da blutet mein Herz
in den Augen Trenen
wie ein Heimatlos
wie ein Baby
mit leeren Hand; ohne Puppe!



Şaban AKTAŞ
05.08.2016- 15.56




Not: Şiirimi Almanca düşünerek yazdım; sonra Türkçeleştirdim



KAYIP BEBEK


Çok uzun yıllar geçti
doğanın gelini Pamukkale’de
parmağımda yüzük yoktu
yalnız olmadığımı bilmiyordun
-seninle hayat yolculuğa
başlayabilirim! demiştin


..
yüreğini gözlerinde gördüm o an
aynı özlem şimdi
gözlerinden yansıyan
gökyüzü kadar engin
sessiz derin mavi bir koy gibiydin...


sana rehberinden
tümüyle sevgi dolu
alabildiğine derin
selam sevgi dostluk her zaman
şiirimi belki rastgele okursan
o anki seni ve beni anımsa
bağışla adını unuttum fakat
yüreğinin gözlerindeki dili
ne söylediği hep aklımda
asla unutamam...


duyumsadıklarımı şu an
anlatmam çok zor, imkansız
bu, biz insanların ortak yazgısı
zaman hiç belli olmaz
bakarsın bir yıldız kayar
yüreğim birden kanamaya başlar
vatansız birisi gibi
bebeğini yitiren bebek hüznüyle
bomboş ellerim, gözümde yaşlar...



Şaban AKTAŞ
05.08.2016- 15.56