varla yok arası insanda ahlak irkiliyorum
ruhun derinliğinde kor bir hançer
kara basanlar sarınca tez elden çıldırıyorum
yol da iz de toz duman
her vesile gizli bir elle deşilirken yürekler
korku başlıyor o zaman
aslı astarı kayıp göğsün sol yanının
he ye yoğa rest çeker o kaypak kanın

zaman kahpe fıtrat ar ve edepten de yoksun
hep oldu olalı
çıkara endekslendi sevgi kula kul köle bu pul çıkalı
nerede oynaklık varsa zıvanadan çıkıyor insan
kime sırtı dayadı isen
çıkarını düşünür hayır bekleme her şey o anda biter
konkav bir yüzle savrulur sahte gülücükler
yaya kalırken çırpınan emekler
vefa sadece bir semt isminde çakılı kalır

Ecüş ile Mecüş ile olmuş yüreklerde duygular
Bir bardak çaydan bile doğranır oldu insan
hazanı bile bahara denk saydılar
hep yapmacık girilir kapılardan

yol yordamdan kopuklar ancak adamdan sayılırlar

keskin sirke küpe düştü
aldatmayan kökte kibrit suyu
çöp bile hiç kabul etmez bu huyu

boş işte gezer her dem bulanık beyinler
bir eli tutmak mı rast gele
hemen boşaltır yası
insan fıtratı geçer akçe değil ki
oynandıkça yapılardan temel bozuldu
söyle bir dur incele hissini o senin mi ki
şuursuz bir kamçı oldu umut tası
öz bozulup da kül oldu
taşıdığın o gen bile senin genin mi ki

bir varmış bir yokmuş gibi niyet kötü huylu
yaşamda her şey zamanla biçilir
siz biz hepimiz birer kösteki vekili
kan karışır kana mermi izleri yatay dizili
ateşe binaen yozluk daha da etkili
kahpelik çok daha da bir candan kıymetli
ölüm daha da erken gelmeli
bizden bu bir hain isteği
yalan dolan sahtekarlık daha da geçer akçe
ne kaldı ki hoş görüle bilsin hakça

imansız yürekler görkemler de bekler
tanımsız kişi ateşte kül olmalı
hükmet ki bir daha külünü bile savura mamalı
umut bu
o bile tedavülden kalkalı iki asır oldu

döner devran yoksul ve garip sırtında
bel bağladığın o düşte şehvanî
yaşattığın hayatta ölüm başım da her an
bastığın toprakta dönmelerin oyuncağı

uyuma aç gözlerini
yerleştir gönle kılıçtan keskin ihlasın
ölç ve de biç ki ipler elden kaçmasın...



(05.08.2916) AZAP…