Yıl ikibinonaltı,onbeşiydi Temmuzun.
Can verenlere kısa ölmeyenlere uzun.
Hesapların içinde başka bir hesap varmış.
Vatanı parçalamak gayesiymiş soysuzun.

Onlarca yıl geriden başlamış hain pusu.
Kahpede ne vicdan var,ne de Allah korkusu.
Gaspedip silahları milletine çevirmiş.
Bundan ala bir gaflet yaşamadım doğrusu.

Devletimin içinde kurmuş küçük bir devlet.
Amacı böl parçala daha sonra da yok et.
Yine bir gece vakti taarruza kalkıştı.
Sandı ki öncekiler gibi uyur bu millet.

İndiler sokaklara tanklarla doçkalarla.
Semada helikopter,Türk Malı uçaklarla.
Sivil polis demeden acımadan vurdular.
Kanı bozuk bir hain,yanında alçaklarla.

Hedefleri yurdumda en üst düzey makamlar.
Ordumdaki paşalar,meclisimde bakanlar.
Kimini derdest edip kıydılar kimisine.
Halkına kan kusturup yürekleri yakanlar.

Tam elden gidiyorken benim aziz vatanım,
Bir haber geldi telden işte başkomutanım,
Dedi ki;’Kalk uyuma.Devletine sahip çık.’
Hakkı kalır üstünde,Şehitlik’te yatanın.

Öyle bir millet ki bu düşürmedi gardını.
Yattı tankın önüne düşünmedi ardını.
Ezanlar yükseldikçe ulu minarelerden.
Dünya tekrar anladı Müslüman Türk farkını.

Bir avuç çapulcusun cürmün kadar yer yaktın.
Din kisvesi bürünüp başına takke taktın.
Cennetten ala mıydı batının vaadleri.
Şeref ve namusunu tam bir dolara sattın.

İt ürür kervan yürür,diş gösterir dişlemez.
Bu kervanda doru at,işaretsiz kişnemez.
Elinizden geleni ardınıza koymayın.
Kurşun göğsü delse de,imanıma işlemez.

Şair Kalfa haykırır vatan için sözünü.
Kaldırın sancakları kaplasın gökyüzünü.
Bu millet,bu bayrak,bu ezan var oldukça,
Bütün dünya bilecek Türk’ün asil özünü.
Ne Mutlu Türküm Diyene..!