Biz dağların karnına süreriz atları
Yetişemez ardımızdan siren gürültüsü
Lakinleri karanlığın çöplüğüne itekleyip
Dolu dizgin dağların karnına süreriz
Hesabımız yok yeryüzünün engebeleriyle
Ya da Karadeniz’in düz
Ege’nin girintili çıkıntılı olması
Bahsiyle
Şaşkınlık, suskunluk içinde
Atlayıp zaman terkisine
Tropik bir adaya çevirmek
Gayemiz bu çöplüğü
Kesif karanlıklar korkutmaz asla
Delikanlı haykırışlarla hızlanan ritmimizi
Bankalar, çekler kredi limitleri
Virman, kambiyo vesaire
Girmez şiirimize
Giremez

Ve alnına
Ak alnına sürmeli yarimizin
Düşecek her çizgide boğuluruz
Birdenbine
Seyrek bir zaman aralığına
Işıklar tutarız kalbimizden
Ki kora kesmiştir kendisi her an
Yaklaşmaz yanımıza yaklaşamaz
Sesini şehrin gürültüsüne kaptıran
Kapalısı açılmış
Sırrı yok ruhu bok fahişeler

Biz şehirlere kanla gireniz
Direnen her başı
Düşürürüz omuzdan da
Bir dilberin iki damla gözyaşına
Sel deriz

Kurtulmaz kılıcımızın kininden
Kurtulamaz
Aşkı askıya alan tüccar

Etini bir ete bandırmanın tadı
Damağında kalan piçlerin
Seyrederiz kesilmiş etlerini
Gün doğarken ovaya
Yavaş yavaş

Kin
Sırtımızda ağır denk
Aşka denge
Nefrete dara

Kana bulanmış her sevdayı
Kanlandıran her kansızı
Kanatmak
Kana boyamak için
Kanatlanır gezeriz

Âlemi şiirle



1 Aralık 2007

Şükrü Özmen