Düün bu günün bu gün dünün arka bahçesi

Kapıyı çalasım içeri giresim var
ilk yazın ilk kapısından

bir kara trenin penceresinden seyrindeyim alemin
çalacaksın kapıyı açılmasa da sızacaksın göreceksin
selvilerin sema’sını

içimiz dışarda dışımız içerde çalkalanıp duruyorsa
dün bu günün bu gün dünün arka bahçesi

belki dünden biri gelir biriyle kucaklaşır
biri belki susayan çiçeklere su verir
bir dal kırılırsa ağaçtan ki badem ağacının kırılan dalıdır
dal kırılırsa gönül incinir

kırılan dal aşı olur belki başka bir ağaca
belki dala su yürür
kapıyı çalasım var demişsindir bir kere
içeri giresim var
ilk yazın ilk kapısından

sevdim seni itiraf ediyorum diyesin varsa
biri gelir belki beyaza boyar kara treni
varlıkta yokluk yoklukta varlık muhtaç birbirlerine
özleyip de gidemediğimiz yollara çıkasım yok mu

zikrim duam ihlasım
adım mührüm mahlasım

dışım içime içim dışıma giresi kadar anda
vecde gelir bozkur toprak yeşerir

belki dünden biri gelir bu günle kucaklaşır
ad verir şan verir can verir taze kan verir

belki şarkı söyler dere ırmak ağıt yakar
göl ağlar
bir yangın düşer güneştan tutuşur bağlar

belki dünden biri gelir bu günle kucaklaşır
ad verir şan verir can verir gelir biri taze kan verir
dünyadan sorasım gelir ilk yazın ilk kapısını

Yüksel Nimet Apel

31/Temmuz/2016/Pazar/Bodrum