Bütün denizlerden uzak
bir coğrafyaydı büyüttüm gözlerimde
yıldızsız gecelere kanarken içim

bir anıydı büyüttüm
bir ayrılıktı, bir özlemdi
kırdım düş boyutlarını
uçan kuşlara öykündüm

her yaprağın düşüşünde
bir dal kırıldı içimde
bir ağaç devrildi
bir orman kahroldu
oturup güz rüzgarlarına
ibrişim türküler yaktım

sazımın telleri nazlıydı
üşüyen bir güldü sesim
bir sevdayı besteledim ömrünce
herkese aykırı kaldım
sevmenin suç olduğunu bilmezdim

nazlı bahar işlemeleriydi yüreğimde hayat
yıldız gülümsemeleriydi unutamadığım
saçlarımı okşayan ılık bir meltemdi annemin eli
kokusunu özlediğim bir çiçekti, uzanıpta tutamadığım
sevgilerin kirletildiği bir dünyada
ömrümün bir hiç olduğunu bilmezdim

kar düşmüş yalnızlıklarda
ince sızı dostluklara sarıldım
sesim yel içinde yapraktı
aykırı denizlere aktı
hep düşlerde kaldım
imgelerde, renklerde
gerçeğin kış olduğunu bilmezdim

Nuri Can