12
Yorum
32
Beğeni
4,9
Puan
1693
Okunma
Son şarkısını söylerken isyanla,
Kanadı kırık bir kuş
Bir dal koparıp gövdesinden yaşlı çınarın
Hüznü fısıldıyordu kulağıma rüzgâr
Sus diyemedim…
Kaç sonbahar üşür takvim yapraklarında,
Soldurur gülüşlerini nevbaharın
Ne yazı sıcaktı ne soğuktu kışı bu kentin
Uçup gidiyordu öperek düşlerimden kırlangıç
Dur diyemedim.
Gülünce geçer dediler gözlerinden yaşlar akıtarak
Acıya ağlanmaz mıydı oysa anne?
Acıda bir yanar insan kalbi yerde bir gökte bir
Vuruluyordu gülüşünden, eser yoktu öptüğü yerden
Gül diyemedim.
5.0
90% (18)
4.0
10% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz