Terk edip gittiğine ağlamıyorum
Alışkındım zamansız vedalara
Seninleyken sensizliği de sevmiştim
Hoşça kal bile demeden
Sensizliği de alıp gittin
Ağlayışım ondandır…

Ansızın çekip gitmen yok mu?
Yemeden içmeden kesildim
Tat almıyorum hiçbir şeyden
Lokmalar düğümleniyor boğazıma yutkunamıyorum
Eskiden mavi bulutlardan medet umardım
Sessizce çekip gittin ya
Şimdi bulutlardan da nem kapıyorum…

Seninle de sensizdim
Şafakla birlikte
Seninle sensiz başlayan her düşü
Kurduğum hayalleri
Dağıtır gün batımları
Ağladığımı görme diye saklanırım
İçime kapanırım…

Ansızın terk edip
Telefonlarıma çıkmadığın o gün geliyor aklıma
Ne çok acı çekmişim
Düşünüyorum da şimdi daha çok acı çekiyorum
Sen bunu hiç hissetmedin
Belki de hiç sevmedin…

Hani söz vermiştik yeminler etmiştik
Her ne olursa olsun
Nefes aldığımız sürece ayrılmayacaktık
Ne oldu birden bire
Ayrılık şarkıları söyledik
Seçimini bir daha görüşmemekten yana yaptın
Nedenini hissediyorum
Dönüşü olmayan bir yola girdik
Her gün seni düşünüyorum ama sensiz de yaşıyorum…

Neyse!
Sen ne çok kullanırdın bu kelimeyi
Şimdi de ben kullanmak istiyorum
Neyse canım
Alışkınım ben terk eden sadece sen değildin
İlk sevdam olmasan da son olabilirdin
Ama sen istedin böyle olmasını
Anladım ki beni hiç sevmedin zaten…

Olur ya!
Gün olurda sızıp kalırsam sokağının köşesinde
Gelip geçen acıyan gözlerle yırtık çoraplarıma bakarken
Sen tanır mısın beni?
Kim bu diye sorarlarsa
Hoşça kal bile demeden terk ettim diye
Yaptığından utanır mısın?
En güzeli eski bir dost gibi hatırla
Allahın selamını esirgeme
Sensizliği de alıp gitsen de
Eski günler hatırına
Ara sıra olsa da adımı an yeter…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
29.07.2016