Ben halkımın dostu, şair Hilmi’yim.
Vatanseverlerin yazan sesiyim.
Kimseyi üzmedim, beni üzdüler.
Beni hasım görüp, her an ezdiler.

Bir tek gayem vardır, insan sevgisi.
Bence para ve pul, boştur gerisi.
Makam mevki unvan, gelir ve geçer.
Doğrular ünlenir, tarihe geçer.

Yunus’la Mevlana, âlim ve şair.
Neler yazılıyor, bunlara dair.
İnsana yön veren, Veli’de dâhil.
Bunları bilmeyen, inanın cahil.

Şair dostu olmaz, yalan konuşan.
Saygıda göremez, halkla uğraşan.
Tarih tekerrürdür, neler gördük biz.
Bir gün düşer isen, olmaz sebepsiz.

Vatan millet bayrak, bunlar önemli.
Halkım mutlu olsun, ülkem gülmeli.
Hak adalet varsa, insanda güler.
Boşuna söylersin, vermezler değer.

Kulak olsa duyar, halkın sesini.
Bilgelik taslamaz, bilir haddini.
Toprak bile kızar, vermez besini.
Şair üzüyorsun, boşa kendini.

Anlayan anladı, bu şiir böyle.
Okursan bunları, fikrini söyle.
Günleri geçirme, hay ile huyla.
Birazda yoksulu, fakiri kolla.

Türkmendağlı daim, doğru söylersin.
Anlamazlar seni, sen ki neylersin.
Vatanı milleti, tasa eylersin.
Bir güneş doğar ki, sende gülersin.

HİLMİ CAN.
21.NİSAN.2009.


(3002)