iki elini kenetliyor açıyor
nereye kayıyor insan
sevgide odaklanmıyor bakışı
bilmiyor
yaşamdan bayağı uzak
ayakları eziyor kendini
elinden oluyor ölümü


kendine gelirsen
önce bakışlarını ara
hangi zifte buladım diye
kazı yeri
bulursun imzanı
bir cesedin üstünde


bir hayli uzaklaştığını fark et
sana çok uzak bu yollar
bu evler senin için yapılmadı
seni korumuyor ellerinin gücü ayası
kime çalıştın iyi hesap et
seni korumuyorsa en güvendiklerin
kimin bir parçasısın
kimin ölüsü


duaların çöpte yakılır bir yerde
gülüşün donar
suya sabuna dokunursun sonunda
ama kimin geleceği kime bağlıdır
belli değil daha
sabah olmadan öttü horoz
güneş yerinde mi
dönüp bakayım


kimin sesine baksam
Temmuz’u yaşıyor
kimin elinde doğdu bu temmuz
soran az
insan aklansın istiyorum insandan
kimin yüzüne baksan
başkasının acısı akıyor
başkasının sancısı


25. 07. 2016 / Nazik Gülünay