2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
780
Okunma
Sen gün olup doğarken sabahlara
ben utancımdan kahrolurdum
akşamına vurulurdum
senin bir bakışın
bir güzel kokunla
sen bilmezdin belki ama
sen bilmeden ben günde kaç defa
senin elinle vurulurdum
ufak bir çakın bile yoktu oysa
gözümün içine bakar
ayrılmazdın peşimden
saçların dizelerime düşerdi
beni mahveden hep o düşlerdi
o gülüşlerdi
ama ben çok vurulurdum
akşam demez sabah demez
vurgun yerdim gözlerinden
yine de iflah olmaz ayrılmazdım kapından
o zamanlar sen anlamazdın hiç
esir alırken gözlerin her bakışında
sana bir adım kala
senin kapında silahsız vurulurdum
sen doğarken sabahlara
ben ölürdüm
sen anlamazdın hiç
Yüksel Nimet Apel
23/Temmuz/2016/Cumartesi/Bodrum
5.0
100% (7)