açılsın yediveren umutlar
düş(sün) toprağa
cemre nazlanırken dallarımda
sen çiğdemim ol hülyalarıma
gülsün mü gözyaşım...

üşüdüm...

sığınsam bir serçeye
’sankın ha!’ verme beni kimseye
şiirimde arıyorum
düşümde akan nehiri
annem görmesin...

şimdi sene ikibinüçyüzonüç...
ve en az üçyüzbeş sene geride kalmış
kim bilir hangi şehir yağmuru
hangi günün sabahı
kim bilir...
hangi rüyasal aşık...

annem bilmesin...

şiir sanıyor, suçmuş meğerse
dize dize ağlıyor gözyaşı bile...
eksikmiş bir yanım
o’nu arıyormuşum
dokunuyormuş anaç tavrına

aramızda kalsın! annem bilmesin...

şimdi bir final istiyor şiir
gel gelelim içimde bir tel -
___________________YENİ BAŞLADIN______________diyor / / / / / /

susmak zamanı!
cemre düştü kaleme
hem de düşümde/ düştü / kalemde...
al sana final... sus artık şiir
şimdi annem duyacak


mevzuu şiir şairi teferruat