SEN BAHARSIN BEN HAZAN

Gül bakışlım, ne desem bu sevdanın adına,
Kırk yılda bir de olsa düşer miyim yâdına,
Felek yandırdı bizi hasretliğin oduna.
Hayâl midir sel olup ayni göle karışmak,
Sen baharsın ben hazan, mümkün değil kavuşmak.

Umut güneş, vuslat ay, olmuyor bir arada,
Hekimlerin dermanı yara açar yarada,
Gülle bülbül barışır, eremeyiz murada.
Mahşere mi kalacak gözlerinle konuşmak,
Sen baharsın ben hazan, mümkün değil kavuşmak.

Ne hayalin yâr bana, ne selamındır gelen,
Cevap hangi sualde, var mıdır acep bilen,
Temmuzun ortasında açar mı hiç kardelen.
Yorgunum, ne haddime kader ile yarışmak,
Sen baharsın ben hazan, mümkün değil kavuşmak.

Gece karası biter, bahtın karası başlar,
Suçum ne, günahım ne, felek hep beni taşlar,
Sevdanın diyarından haber getirmez kuşlar.
Her halde kısmet değil kader ile barışmak,
Sen baharsın ben hazan, mümkün değil kavuşmak.

Ne yaz kalkar aradan, ne kış gelir insafa,
Ezelden savrulmuşuz ikimiz bir tarafa,
Kısmet değilmiş vuslat, harammış yârla safa,
Anladım, pek zor imiş felek ile vuruşmak,
Sen baharsın ben hazan, mümkün değil kavuşmak.